حمل و نقل دریایی، هوایی و زمینی؛ تفاوت ها و شباهت هایشان
در دنیایی که روز به روزتر جهانی شده، حمل و نقل بین المللی از اهمیت اساسی برخوردار است. کارشناسان تخمین می زنند که در بیست سال گذشته، تدارکات توزیع 170 درصد افزایش یافته است و جنوبِ جهان هم اکنون از نظر حجم کالاهای مورد استفاده از شمالِ ثروتمند پیشی گرفته است.
در این مقاله سه مدلِ ممکن برای جابجایی بار از یک منطقه به منطقه دیگر جهان را بررسی خواهیم کرد: حمل و نقل زمینی، حمل و نقل و نقل دریایی و حمل و نقل هوایی. هر سه با هم شباهت ها و اختلافات دارند و هزینه ها و مزایای آنها با یکدیگر متفاوت است. و البته خیلی به نوع کالایی که قصد جابجایی آن را دارید، بستگی دارد. با هم نگاهی به آنها می اندازیم:
مانند تمام چیزهای دیگر، همیشه جوانب مثبت و منفی وجود دارد. و مانند هر چیز دیگری، وزن گزینه ها به عهده خود شماست. در زمینه حمل و نقل، بار و لجستیک، همه ما می دانیم که خدمات حمل و نقل دریایی و حمل و نقل هوایی تقریبا 100 سال است که به عنوان روش حمل و نقل منتخب، سعی در شکست یکدیگر دارند.
حمل و نقل زمینی
حمل و نقل زمینی مطمئناً قدیمی ترین، فوری ترین، انعطاف پذیر ترین نوع حمل و نقل است که در قرن بیستم به لطف سرعت و بهبود کیفیت آسفالت و ظهور بزرگراه ها بیشترین استفاده برای مسافت های کوتاه را دارد. حمل و نقل "زمینی" می تواند با قطار یا با کامیون انجام شود. در حمل و نقل هوایی،دریایی و زمینی لازم است تا محموله را از محل مبدا آن به فرودگاه یا بندر و سپس به مقصد خود منتقل كنند؛ زیرا با توجه به محدودیت محدوده ساحلی کشورها، همیشه امکان ایجاد یک مرکز تولید در نزدیکی بنادر وجود ندارد.
حمل و نقل زمینی معمولاً مقرون به صرفه تر از حمل و نقل هوایی است، اما از حمل و نقل دریایی گران تر است، به ویژه در کشورهای در حال توسعه، که ممکن است زیرساخت های داخلی آنها کارآمد نباشد. حمل بار توسط کامیون ها، مستقیماً از محل حمل و نقل به مقصد، به عنوان یک حمل و نقل درب به درب و به صورت رسمی به عنوان حمل و نقل چند وجهی شناخته می شود. کامیون ها و قطارها بار را به بنادر و فرودگاه هایی که در آن محموله ها به صورت عمده حمل می شوند، تحویل می دهد. این نوع حمل و نقل همانطور که گفتیم برای مسافت های کوتاه و متوسط ایده آل است ، و در مقایسه با انواع دیگر حمل و نقل، سرویس "درب به درب" را ارائه می دهد.
با این حال، حمل و نقل زمینی می تواند خسته کننده ترین و گرانترین سیستم باشد اگر گیرنده کالا در مکانی دور قرار گرفته باشد و دسترسی به او دشوار باشد.
در اصل، توصیه می شود که این نوع حمل و نقل برای سفرهای کوتاه یا نسبتاً کوتاه صورت گیرد؛ و برای حمل و نقل محصولی هزاران کیلومتری از آن اجتناب شود. یکی دیگر از جنبه های منفی حمل و نقل زمینی مربوط به آلودگی است: نیاز به رعایت هرچه بیشتر پارامترهای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، همانطور که نمایندگان G8 نیز به توافق رسیده اند، کاهش استفاده از حمل و نقل جاده ای است. G8 همچنین تا سال 2050 هدف کاهش 50 درصدی انتشار گازهای گلخانه ای را تأیید کرده است.
حمل و نقل دریایی
حمل و نقل اقیانوسی (یا حمل و نقل دریایی) رایج ترین نوع حمل و نقل برای واردکنندگان و صادرکنندگان است که 90٪ کالاهای حمل و نقل در سطح جهان را تشکیل می دهد. حمل و نقل دریایی برای پوشش مسافت های بزرگ استفاده می شود و برای کالاهای غیر قابل فساد مناسب است: به طور کلی، در واقع اقتصادی ترین نوع حمل و نقل و در عین حال کندترین آنها است. بسته به مسافت و خدمات موجود، هوا می تواند از چند روز تا چند ماه دیگر متغیر باشد. جنبه مثبت آن این است که با این نوع حمل و نقل می توان مقادیر زیادی مواد را در مقایسه با رقبا (از طریق زمین و هوا) که آن دو مدل دیگر نسبت به حمل و نقل دریای امکانات بسیار محدودتری دارند؛ جابجا کرد.